Віктар Суднік: «У прафесіі галоўнае – адказнасць і працавітасць»

Прадставіць сябе па-за працай на зямлі Віктар Суднік ужо не можа, ды і ў ААТ «Докшыцкі райаграсэрвіс», дзе працуе малады трактарыст-машыніст, ён на добрым рахунку.

- Працавіты, адказны і надзейны. У яго скарбонцы дасягненняў найбольшая колькасць засеяных гектараў, у мінулым годзе ён заняў першае месца ў вобласці на сяўбе яравых і, нягледзячы на ​​дзесяцігадовы ўзрост камбайна, першы ў раёне намалаціў тысячу тон збожжа, - кажа дырэктар Докшыцкага райаграсервіса Андрэй Баговiч. - Да таго ж яму падуладна самая розная тэхніка, а калі спатрэбіцца, вырабіць і неабходны рамонт. Адразу відаць, што справа спорыцца ў руках прафесіянала.

На велізарным полі 27-гадовы Віктар вядзе энерганасычаны МТЗ-3522 з васьмікорпуснымi плугамі і падрыхтоўвае глебу пад асеннюю сяўбу. У аграрыяў асноўны заробак у сезон - з сакавіка па кастрычнік, таму часу Віктар дарма не губляе.

Малады чалавек упэўнены, што ў прафесіі галоўнае - не толькі адказнасць за сваю справу, але і працавітасць, якая ў Віктара ад бацькі Аляксандра Міхайлавіча.

- Для яго цяперашняе жніво было трыццатым. Ён неаднаразова перамагаў на рэспубліканскіх «Дажынках», на яго і раўняюся з дзяцінства, - дзеліцца механізатар. - У школьныя гады бацька браў мяне з сабой на працу. То за трактарам пасяджу, то за камбайнам. Так бы мовіць, дапамагаў і вучыўся, уяўляў сябе ў будучыні за штурвалам магутнай тэхнікі.

Так і здарылася, Віктар вярнуўся з войска і пайшоў у механізатары. Спачатку працаваў тры гады памочнікам у бацькі, а потым стаў працаваць самастойна. Праз год яго маладзёжны экіпаж папоўніў малодшы брат Аляксандр. Цяпер два брата ганарацца, што працуюць з бацькам у адной гаспадарцы.

- Уборачная і сяўба азімых восенню, адвоз кармоў зімой, пасяўная вясной, корманарыхтоўка летам - і так па крузе... - кажа суразмоўца. - На ніве кожны дзень асаблівы. Бачыш першыя ўсходы, як наліваецца золатам колас, адчуваеш, як над полем лунае водар свежаскошанай травы. З раніцы і да позняга вечара тут адпачываеш душой.

Пры гэтым малады чалавек не хавае, што з нецярпеннем чакае заканчэння працоўнага дня, каб хутчэй убачыць каханую жонку Наталлю і дачку Ульянку, якой хутка споўніцца восем месяцаў.

- Не сакрэт, што ў наш час моладзь імкнецца да лёгкага хлеба, з'язджае з вёскі ў горад і выбірае там добра аплатныя прафесіі. З аднаго боку, у гэтым няма нічога дрэннага, з другога - усё менш застаецца тых, хто хоча і ўмее працаваць на зямлі, - лічыць Андрэй Баговiч. - А наша моладзь умее годна працаваць. Прычым так, што сваімі дасягненнямі праслаўляе і родную гаспадарку, і ўвесь раён. Не сумняваюся, што ў будучыні дынастыя перадавікоў пакажа яшчэ лепшыя вынікі, а бацька заўсёды дапаможа сынам і словам, і справай.

За плённую працу Віктар Суднік адзначаны ганаровым званнем «Чалавек года Віцебшчыны - 2020».

Фота Аліны Канстанціновіч.

Крыніца: vitvesti.by