Госці Палаца Незалежнасці розныя, але эмоцыі заўсёды адны - захапленне і зачараванне

Адна з самых вялікіх па колькасці ўдзельнікаў экскурсій прайшла 7 снежня ў Палацы Незалежнасці. Тут пабывалі 119 чалавек - тры групы, аб'яднаныя ў адну: работнікі Белдзяржстраха, Беларускага інстытута стратэгічных даследаванняў і ўдзельнікі Кансультатыўнага савета па справах беларусаў замежжа, перадае карэспандэнт БЕЛТА.

У бягучым годзе ў Палацы Незалежнасці пабывалі на экскурсіях больш за 5 тыс. чалавек. І гэта толькі частка ад агульнай колькасці жадаючых сюды трапіць. Палац адкрыты для ўсіх, гэта было асабістае патрабаванне кіраўніка дзяржавы, якое нязменна выконваецца. Па меры магчымасці і ўлічваючы рабочы графік Прэзідэнта, тут праводзяць экскурсіі. Падчас кожнай з іх абавязкова робіцца акцэнт на тым, што Палац Незалежнасці ніколі не пазіцыянаваўся як рэч у сабе. Ён з'яўляецца часткай патрыятычнага квартала ў Мінску, у які ўваходзяць таксама музей гісторыі Вялікай Айчыннай вайны і плошча Дзяржаўнага сцяга.

Кожны, хто пабывае ў палацы, пераканаецца, што гэты значны аб'ект прызначаны не толькі для афіцыйных мерапрыемстваў і пратакольных сустрэч. Ён з'яўляецца ўніверсальнай пляцоўкай, дзе арганізуюць у тым ліку і выставы, маштабныя прэзентацыі, культурныя мерапрыемствы, святы для дзяцей.

Самая вялікая зала палаца - Зала ўрачыстых цырымоній. З яе традыцыйна пачалася сённяшняя экскурсія. І хоць група гасцей была адной з самых шматлікіх, у гэтай зале яна з лёгкасцю размясцілася. Як паказала практыка, тут можна без праблем размясціць каля тысячы чалавек. А вось у Зялёнай зале, дзе праходзілі перагаворы "нармандскай чацвёркі", гасцям давялося крыху пацясніцца. Пабываць у гэтым гістарычным месцы, як правіла, імкнуцца ўсе ўдзельнікі экскурсій. Рабіць фота на знакамітай канапавай групе, дзе калісьці вялі складаныя перагаворы лідары Расіі, Украіны, Германіі і Францыі, стала ўжо добрай традыцыяй для экскурсантаў. Гэты раз не быў выключэннем. Асаблівую цікавасць выказвалі замежныя госці.

Ала Сандлер нарадзілася ў Беларусі, але ў свой час выехала ў ЗША, дзе жыве ўжо амаль 30 гадоў. Але сувязі з радзімай ніколі не страчвала: "Я вельмі часта бываю ў Беларусі. Напэўна, часцей, чым хто-небудзь можа сабе дазволіць. Я маю такое шчасце". Хоць даюцца такія візіты апошнім часам нялёгка. Цяпер на тое, каб дабрацца ў Беларусь, у Алы пайшло 30 гадзін лётнага часу, столькі ж трэба будзе пераадолець па дарозе назад. На пытанне, ці варта яно таго, жанчына ўпэўнена адказала: "Так. Нават калі я пару гадзін тут (у Беларусі. - Заўвага БЕЛТА) знаходжуся, я зараджаюся, як батарэйка, і вяртаюся назад. І вельмі хачу прыехаць яшчэ".

У бягучым годзе каля месяца таму яна была на стажыроўцы ў Рэспубліканскім цэнтры народнай творчасці. Справа ў тым, што Ала займаецца аднаўленнем музея славянскіх культур у Балтымары (прыгарад Вашынгтона) і стажыроўка стала для яе выдатнай магчымасцю даведацца шмат новага пра Беларусь і яе культурную спадчыну, традыцыі. "Я правяла тут вельмі шчаслівыя два тыдні, - падзялілася ўражаннямі Ала Сандлер. - Шчыра скажу, што за 50 гадоў свайго жыцця і 22 гады жыцця ў Беларусі да ад'езду ў ЗША, я не ведала, якім багаццем валодае Беларусь. Вось мне ўдалося за два тыдні папоўніць свой багаж ведаў, чаму я вельмі рада".

Наступны раз Ала збіраецца прыехаць у Мінск не адна, а арганізаваць візіт сюды для групы жыхароў ЗША. Такая магчымасць ужо абмяркоўвалася з дыпламатамі. "Была ў нас такая думка прывезці сюды няхай і невялікую групу людзей, паказаць, як тут усё прыгожа, усе тыя прыгажосці, пра якія я чула, але ўбачыла, калі была тут месяц таму: Мірскі, Нясвіжскі замкі... Мне вельмі хочацца, каб іх яшчэ нехта ўбачыў. І каб не людзі баяліся ехаць. Калі хтосьці баіцца, я хачу за ручку ўзяць і прывезці сюды", - поўная рашучасці Ала Сандлер. Пры гэтым яна падкрэсліла, што такой народнай дыпламатыяй займаецца выключна з асабістых, чалавечых імкненняў, не прадстаўляючы інтарэсы якой-небудзь арганізацыі.

Дзмітрый Раманоўскі з Германіі апынуўся на экскурсіі ў палацы як удзельнік Кансультатыўнага савета па справах беларусаў замежжа. Ён застаўся пад вялікім уражаннем ад убачанага: і ад маштабаў будынка, і тэрмінаў будаўніцтва, і аб'ёму праведзенай работы, і патэнцыялу беларускіх спецыялістаў. На яго думку, кожнаму жыхару краіны варта пабываць у палацы, каб убачыць, на што здольныя беларусы.

Сярод удзельнікаў экскурсіі ў Палацы Незалежнасці была вялікая група работнікаў БІСД з розных рэгіёнаў Беларусі. Сваімі ўражаннямі падзялілася аналітык БІСД Кацярына Чароўская: "Гэты будынак уяўляе сабой мінулае, сучаснае і будучае нашай краіны. Гэта пункт адліку, або кропка "нуль - нуль - нуль" у сістэме каардынат кожнага грамадзяніна Беларусі. А для аналітыка ўжо тым больш. Цяпер час даволі агрэсіўнай інфармацыйнай палітыкі з розных бакоў. Нам трэба сартаваць інфармацыю, якой мы карыстаемся для высноў, якія робім у сваёй рабоце. Вельмі часта бывае складана аддзяліць праўдзівую інфармацыю ад ангажыраванага кантэнту. І тое, што мы бачым тут, у палацы, гэта канцэнтраванае сховішча праўдзівай інфармацыі, той рэчаіснасці, у якой мы жывём".

Намеснік генеральнага дырэктара Белдзяржстраха Юлія Арэшчанка пасля экскурсіі з гумарам заўважыла, што заўтрашні рабочы дзень для многіх супрацоўнікаў арганізацыі будзе напалову страчаны, таму што яны напэўна пачнуць абменьвацца ўражаннямі, абмяркоўваць убачанае. "Сюды трэба прыходзіць, гэта трэба ўбачыць, асабліва замежным гасцям, каб усе добра разумелі, што такое Беларусь, - сказала яна. - Цудоўнае месца! Дзякуй тым, хто яго стварыў".